We introduceren graag één voor één alle ECFG-collega’s. Dit keer Ruben Baijens, investment director en partner.

 

Even voorstellen
Mijn naam is Ruben Baijens en ik heb de rol van investment director bij ECFG. Ik ben 45, getrouwd met Astrid en samen wonen we in Vught met onze drie tieners en sinds kort een hond. Mijn achtergrond is chemische technologie aan de TU/e. De studiekeuze was vooral uit interesse; toen ik eraan begon wist ik eigenlijk al dat ik niet direct in die richting zou gaan werken. Ik heb daarom extra keuzevakken bedrijfskunde gedaan. Daarna heb ik financial management op Nyenrode gedaan. Mijn werkzame leven ben ik gestart bij Greenfield Capital, een combinatie van corporate finance en private equity. Later ging ik aan de slag bij NV Rede, een ondernemende ontwikkelingsmaatschappij die optimaal gebruikmaakte van de positie tussen overheid en bedrijfsleven in. Dit betekent het beste van beide werelden pakken en echt iets toevoegen. Hans Bloemen werkte daar al en snel hadden we de eerste plannen om samen iets te doen wat uiteindelijk ECFG geworden is.

In mijn vrije tijd ben ik penningmeester van de lokale VVD en de voetbalvereniging van de kinderen. Je maakt mij blij met een speciaal biertje, vooral tripels en quadruppels. Ter compensatie probeer ik ook te sporten, met name fitness en hardlopen.

Hoe lang ben je aan ECFG verbonden en waarvoor kun je vooral bij jou aankloppen?

Zo’n 12 jaar geleden zijn we ECFG gestart. Ik ben vooral in mijn element als ik complexe financierings- en ondernemingsvragen op een creatieve manier kan oplossen. Dat kun je alleen maar doen als je van vele markten thuis bent, een brede kijk hebt en weet wat er kan. Ik zie het als puzzels oplossen waar je veel kennis en ervaring voor nodig hebt. Zaken die ik niet weet achterhaal ik via mijn netwerk. Het mooiste is om zo samen met ondernemers kansen te verzilveren en stappen te maken naar groei.

Waar ben je trots op?

Ik ben eigenlijk nooit zo gauw ergens trots op. Ik heb vooral een drive om dingen voor mezelf goed te doen. Als ik het niet goed genoeg vind dan zorg ik dat ik mijn kennis aanvul. Ik vind dat het altijd beter kan, noem het perfectionistisch. Het probleem is wel meteen dat je dan nooit klaar bent, je kunt nooit achterover leunen.

Wat is je motto?

Geen woorden maar daden, zou ik zeggen. Je kunt overal wat van vinden maar uiteindelijk moet het ook gewoon gebeuren en als het even kan meteen goed. Dus net zo makkelijk om teveel gepraat te besparen en meteen aan de slag te gaan. Deze nuchtere, hardwerkende mentaliteit is overigens iets dat de mensen bij ECFG bindt.